Ik heb mee gedaan aan de workshop: droge naald ets.
Eerst maakte je op papier een schets en daarna kreeg je een plastic plaatje en ging je wat je had geschetst op papier, in het plastic plaatje krassen met een schroef. Als je dat eenmaal had gedaan moest je met inkt over het geëtste deel en daarna het overbodige inkt wegvegen je wilt immers geen vlekken op je druk! Als alles klaar was ging je ets in de pers en werd het afgedrukt op papier.
In deze workshop is het leuk dat je je eigen creativiteit mag tonen. Want ik hou van tekenen en nu kan dat worden afgedrukt en dat is best wel gaaf!
Ik vond dat er wel 1 min puntje was namelijk: je moest veel kracht zetten op de spijker als je aan het krassen was in het plaatje anders was het resultaat heel vaag of zag je amper de ets. Door dat je zo veel kracht moest zetten kreeg ik veel pijn in mijn hand en bleef er een afdruk in m’n vinger achter van de schroef en dat was niet zo prettig.
We zijn ook naar de schouwburg gegaan voor een dans voorstelling, in het begin zaten de dansers op de achtergrond en na 10 minuten of langer kwamen ze dan eindelijk naar de voorgrond en vertelden ze een beetje waar het verhaal over ging. Toen gingen ze dansen en stopten elke keer om een stukje van het verhaal te vertellen.
Er waren elke keer allemaal lichten om soms de sfeer die er in het verhaal was wat echter te maken. Ze hadden op de achtergrond een soort huisachtig iets als decor. Ik vond het er een beetje vaag uitzien. En hadden in een paar delen van het verhaal sjaals en een hoofddoek om die Marokkaans-achtige cultuur wat meer echt te laten lijken.
Er was natuurlijk ook muziek anders gaat het dansen een beetje lastig! En dat gebruikten ze dus zowel voor het dansen als ook voor het laten zien van de sfeer door middel van de muziek harder en zachter te laten klinken. Al vond ik dat het iets te hard werd gezet want ik ging daar weg met een piep in mijn oren!
de rolverdeling: iedereen had een bepaalde rol maar ik vond dat ze nou niet hun best deden om zich echt in te leven in die persoon. Misschien heb ik dat verkeerd gezien maar dat is mijn mening.
er zijn momenten in de voorstelling dat ik dacht: oké dit is heel vaag en dat was wanneer het meisje wegrende voor haar ouders en ze de hele tijd op de zelfde plek heen en weer rende. Het was echt heel apart
ik vond deze dag zwaar en uitputtend maar ik heb wel geëtst en dat was wel leuk want het was een nieuwe ervaring! De dans voorstelling had van mij niet gehoeven want het was gewoon totaal niet mijn ding (kan gebeuren) iedereen heeft zijn eigen smaak. Ik zou dit niet aanraden voor de volgende jaren want, ik denk dat leerlingen echt best wel iets cultureels willen doen maar niet zo lang stil willen zitten bij een voorstelling . dus ik denk dat de workshops toch iets meer in de smaak vielen.
Eerst maakte je op papier een schets en daarna kreeg je een plastic plaatje en ging je wat je had geschetst op papier, in het plastic plaatje krassen met een schroef. Als je dat eenmaal had gedaan moest je met inkt over het geëtste deel en daarna het overbodige inkt wegvegen je wilt immers geen vlekken op je druk! Als alles klaar was ging je ets in de pers en werd het afgedrukt op papier.
In deze workshop is het leuk dat je je eigen creativiteit mag tonen. Want ik hou van tekenen en nu kan dat worden afgedrukt en dat is best wel gaaf!
Ik vond dat er wel 1 min puntje was namelijk: je moest veel kracht zetten op de spijker als je aan het krassen was in het plaatje anders was het resultaat heel vaag of zag je amper de ets. Door dat je zo veel kracht moest zetten kreeg ik veel pijn in mijn hand en bleef er een afdruk in m’n vinger achter van de schroef en dat was niet zo prettig.
We zijn ook naar de schouwburg gegaan voor een dans voorstelling, in het begin zaten de dansers op de achtergrond en na 10 minuten of langer kwamen ze dan eindelijk naar de voorgrond en vertelden ze een beetje waar het verhaal over ging. Toen gingen ze dansen en stopten elke keer om een stukje van het verhaal te vertellen.
Er waren elke keer allemaal lichten om soms de sfeer die er in het verhaal was wat echter te maken. Ze hadden op de achtergrond een soort huisachtig iets als decor. Ik vond het er een beetje vaag uitzien. En hadden in een paar delen van het verhaal sjaals en een hoofddoek om die Marokkaans-achtige cultuur wat meer echt te laten lijken.
Er was natuurlijk ook muziek anders gaat het dansen een beetje lastig! En dat gebruikten ze dus zowel voor het dansen als ook voor het laten zien van de sfeer door middel van de muziek harder en zachter te laten klinken. Al vond ik dat het iets te hard werd gezet want ik ging daar weg met een piep in mijn oren!
de rolverdeling: iedereen had een bepaalde rol maar ik vond dat ze nou niet hun best deden om zich echt in te leven in die persoon. Misschien heb ik dat verkeerd gezien maar dat is mijn mening.
er zijn momenten in de voorstelling dat ik dacht: oké dit is heel vaag en dat was wanneer het meisje wegrende voor haar ouders en ze de hele tijd op de zelfde plek heen en weer rende. Het was echt heel apart
ik vond deze dag zwaar en uitputtend maar ik heb wel geëtst en dat was wel leuk want het was een nieuwe ervaring! De dans voorstelling had van mij niet gehoeven want het was gewoon totaal niet mijn ding (kan gebeuren) iedereen heeft zijn eigen smaak. Ik zou dit niet aanraden voor de volgende jaren want, ik denk dat leerlingen echt best wel iets cultureels willen doen maar niet zo lang stil willen zitten bij een voorstelling . dus ik denk dat de workshops toch iets meer in de smaak vielen.